زایمان دیر تر از موعد

اغلب نوزادان طی هفته‌های ۳۹ تا ۴۰ بارداری به دنیا می‌آیند. اگر نوزاد تا هفتۀ ۴۲ به دنیا نیاید، بارداری طولانی‌مدت یا پست‏‌ترم (Postterm) نامیده می‌شود. بارداری طولانی‌مدت می‌تواند خطراتی را برای مادر و جنین ایجاد کند و نیاز به مراقبت‌های پزشکی خاص دارد. هرچند نباید خیلی نگران این موضوع باشید ولی بهتر است در این مطلب با مشکلات بارداری دیرتر از موعد و مراقبت‌های پزشکی لازم برای تولد کودک در این شرایط آشنا ‌شوید.


مشکلات بارداری طولانی‌مدت
اگرچه دلیل طول کشیدن حاملگی به طور دقیق مشخص نیست، اما اگر مادر در بارداری‌های قبلی سابقۀ بارداری طولانی داشته باشد یا در خانوادۀ او سابقۀ بارداری طولانی‌مدت وجود داشته است، می‌تواند احتمال این مشکل را در بارداری اخیر بالا ببرد. تأخیر بیش از دو هفته‌ای زایمان می‌تواند با خطرهایی برای جنین و مادر همراه باشد. آمار مرده متولد شدن یا کمی پس از تولد مردن نوزادانی که پس از هفتۀ ۴۳ بارداری به دنیا می‏‌آیند، بسیار بیشتر از نوزادانی است که در موعد تعیین‌‏شده به دنیا آمده‌اند. مشکلات احتمالی ناشی از زایمان دیرتر از موعد شامل موارد زیر است:

جدا شدن جفت
مشکلات تنفسی نوزاد
مرده به دنیا آمدن جنین
کاهش سطح مایع آمنیوتیک
مشکلات ناشی از بزرگ‌جثه شدن جنین
کاهش یا توقف رشد نوزاد به دلیل کمبود جا در رحم
دیسترس جنینی منجر به کاهش ضربان قلب کودک
ورود اولین مدفوع جنین یا مکونیوم (Meconium) به مسیر تنفسی او
درصورتی‌که بارداری طولانی‌مدت دارید، نگرانی به خاطر دیر به دنیا آمدن فرزندتان امری طبیعی است، اما زیاد سخت نگیرید، زیرا تا زمانی که پزشک از سلامت فرزند شما اطمینان دارد، می‌توانید بدون نگرانی منتظر تولد کودک خود بمانید.

القای زایمان در بارداری طولانی‌مدت
بعد از هفتۀ ۴۱، پزشک وضعیت بارداری را تحت نظر خواهد گرفت تا در صورت شروع نشدن زایمان در موعد مقرر، اقدامات لازم را انجام دهد. معمولاً بعد از هفتۀ ۴۱، پزشک هفته‌ای دو بار با آزمون بیوفیزیکال، وضعیت سلامت جنین و میزان مایع آمنیوتیک را تحت نظر قرار می‌دهد. درصورتی‌که وضعیت جنین و حجم مایع آمنیوتیک مناسب باشد و مادر قصد سزارین نداشته باشد، پزشک می‌تواند برای شروع زایمان طبیعی کمی بیشتر صبر کند.

 

در این مدت، پزشک وضعیت دهانۀ رحم را نیز بررسی خواهد کرد و تا هفتۀ ۴۲ منتظر باز شدن دهانۀ رحم و شروع انقباضات خواهد ماند. اگر در این مدت تغییری در دهانۀ رحم ایجاد نشود، پزشک ممکن است تصمیم به شروع زایمان به روش القا بگیرد. در القای زایمان، پزشک با تجویز داروهایی به باز شدن دهانۀ رحم کمک می‌کند و همچنین با تزریق اکسی‌توسین باعث شروع انقباضات و درد زایمان می‌شود. تیم پزشکی طی فرایند زایمان، مراقبت‌های لازم را از نوزاد انجام خواهد داد، مخصوصاً اگر نوزاد مکونیوم خود را دفع کرده یا سطح مایع آمنیوتیک خیلی پایین باشد.